.
Αυτό είναι ένα ερώτημα που ανεβαίνει στην σκέψη πολλών συνανθρώπων μας. Είναι ένας συλλογισμός που συνήθως δεν έρχεται μόνος του. Δυστυχώς προκαλείται κατά τη γνώμη μας κυρίως από ένα σωρό αναπάντητα πνευματικά ερωτήματα που υπάρχουν μέσα μας και από ποικίλες ιδέες περί Θεού που κυκλοφορούν – χωρίς απαραίτητα να έχουν κάποια εγκυρότητα.
Την ίδια στιγμή ζούμε μια ζωή που δεν ξέρουμε πως μας δόθηκε, επειδή ακόμα και οι γονείς μας, μας συνάντησαν στο μαιευτήριο. Ήρθαμε σε έναν κόσμο που δεν ορίζουμε, και μάλλον θα φύγουμε από αυτόν, πριν ακόμα η επιστήμη ή η φιλοσοφία να έχει δώσει πειστική απάντηση σε όλα αυτά. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον δεν υπάρξει κάποια συνταρακτική αλλαγή σε αυτή μας την τοποθέτηση, πρόκειται να αντιμετωπίσουμε το απόλυτο άγνωστο, εφοδιασμένοι μόνο με αναπόδεικτες σκέψεις και εικασίες.
Μια απροσδόκητη πραγματικότητα
Η Αγία Γραφή μας φανερώνει κάτι που ο Θεός έκανε και κάνει και απευθύνεται σε εμάς. Στην επιστολή προς Ρωμαίους ο απόστολος των Εθνών, γράφει:
«Αυτό γίνεται γιατί ό,τι μπορούν να γνωρίζουν για το Θεό τούς είναι γνωστό, αφού ο Θεός τούς το φανέρωσε. Δηλαδή, παρ’ ό,τι είναι αόρατες και η αιώνια δύναμη του Θεού και η θεϊκή του ιδιότητα, μπορούσαν να τις δουν μέσα στη δημιουργία, από τότε που έγινε ο κόσμος. Γι’ αυτό και δεν έχουν καμιά δικαιολογία.» Ρωμαίους 1:19-20
Είναι αλήθεια αυτό. Ο Θεός μας περιστοίχισε με την Δημιουργία Του. Την έκανε έναν σιωπηλό μάρτυρα. Κρύφτηκε πίσω της για να τον αναζητήσουμε. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας. Ωστόσο σηκωνόμαστε κάθε πρωί, και ίσως δεν συνειδητοποιούμε ότι ζούμε μέσα σε μια Δημιουργία. Και αυτή μιλάει χωρίς λόγια, για τη σοφία, και τη φαντασία του Δημιουργού της. Για το γεγονός ότι είναι λάτρης της ομορφιάς και ότι αγαπά τη συντροφικότητα.
Θυμάμαι τα παλαιότερα χρόνια και πριν να φτάσουμε οι άνθρωποι να στείλουμε ερευνητικές μηχανές στον Άρη υπήρχε ένας σχηματισμός που φαινόταν στα τηλεσκόπια σαν πρόσωπο. Τώρα βέβαια ξέρουμε ότι είναι απλώς συνδυασμοί από βράχια. Ωστόσο όσοι τα έβλεπαν τότε, αναρωτιόνταν δικαιολογημένα για την ταυτότητα του σχηματισμού και οι φαντασία τους οργίαζε. Όλοι αυτοί ήταν σίγουροι για κάποια νοήμονα ύπαρξη που ζούσε στον Άρη.
Εάν έχω ένα κατασκεύασμα, κάπου εκεί υπάρχει ένας κατασκευαστής. Κι αν έχω ένα δημιούργημα υπάρχει επίσης δημιουργός.
Το αναφέρουμε αυτό επειδή το σκεπτικό αυτό έχει πράγματι μια σταθερή λογική βάση. Εάν έχω ένα κατασκεύασμα, κάπου εκεί υπάρχει ένας κατασκευαστής. Κι αν έχω ένα δημιούργημα υπάρχει επίσης δημιουργός. Έτσι η Γη μας είναι γεμάτη με δημιουργήματα «άγνωστης» στην πραγματικότητα προέλευσης. Πολύπλοκα συστήματα, οργανισμοί με ένστικτα και προπρογραμματισμένες λειτουργίες, παντού γύρω μας. Ακόμα και ένα μικροσκοπικό μυγάκι είναι εφοδιασμένο με εξαιρετικής ακρίβειας μηχανισμούς, και με λειτουργικό σύστημα πολύ ανώτερο ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, που το κάνει ικανό να ζει να τρέφεται και να αναπαράγεται. Εκατομμύρια ειδών ζώα και φυτά κάνουν τον πλανήτη μας να είναι ένα θαύμα ζωής. Και το πράγμα δεν σταματάει εκεί, επειδή όλα αυτά συσχετίζονται. Υπάρχει αυτό που λέμε βιοποικιλότητα και αυτό είναι αποτέλεσμα ότι ένας νοήμων νους δημιουργησε τα πάντα. Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι επίσης ένα πολύπλοκο ον στην υψηλότερή βαθμίδα καθώς όχι μόνο αποτελείται από εξαιρετικά πολύπλοκους μηχανισμούς και λειτουργικό σύστημα, αλλά διαθέτει πνεύμα και συνείδηση. Ωστόσο η συνήθης ανθρώπινη λογική επιλέγει μια άλλη πορεία.
Ας ακούσουμε όμως πως συνεχίζει η περικοπή στο κομμάτι του απόστολου Παύλου που είδαμε παραπάνω.
«Ενώ γνώρισαν το Θεό μέσα από τη δημιουργία, ούτε τον δόξασαν ούτε τον ευχαρίστησαν ως Θεό. Αντίθετα, η σκέψη τους ακολούθησε λαθεμένο δρόμο, και η ασύνετη καρδιά τους βυθίστηκε στο σκοτάδι της πλάνης. Έτσι, ενώ θριαμβολογούσαν για τη σοφία τους, κατάντησαν ανόητοι, ως το σημείο, αντί για το δημιουργό αθάνατο Θεό, να προσκυνούν είδωλα που παρασταίνουν θνητούς ανθρώπους, πουλιά, τετράποδα ζώα κι ερπετά. … Στη θέση της αλήθειας του Θεού έβαλαν το ψέμα και σεβάστηκαν και λάτρεψαν την κτίση αντί για τον Κτίστη –ας είναι αιώνια ευλογημένος· αμήν.» Ρωμαίους 1:21-23,25
Εδώ η Αγία Γραφή λέει ότι κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται αυτή την διάσταση, ότι δηλαδή υπάρχει Δημιουργός, αλλά για κάποιο λόγο η σκέψη του, παίρνει άλλη πορεία.
Ενώ ο Θεός καθιστά ενήμερο κάθε άνθρωπο για την σοφία της Δημιουργίας Του, συνήθως εμείς οι άνθρωποι κλείνουμε τα μάτια μας απέναντι σε αυτό. Ωστόσο αυτό δεν είναι κάτι που δεν έχει συνέπειες.
Οδηγίες Χρήσεως
Ένας δημιουργός στον φυσικό χώρο, συνήθως συνοδεύει το δημιουργημά του με λεπτομερείς οδηγίες, πίνακες με προδιαγραφές. Πολύπλοκες συσκευές συνοδεύονται με αυτοκόλητα μηνύματα του τύπου «Προσοχή! Πριν την πρώτη λειτουργία συμβουλευτείτε τις οδηγίες». Ένα δημιούργημα λοιπόν έχει και προδιαγραφές και κανονισμούς σωστής λειτουργίας. Το θέμα είναι βέβαια ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως δημιούργημα που υπόκειται σε κανόνες ορθής λειτουργίας. Νομίζουμε ότι όλα είναι απλά. Ότι μπορούμε να ακολουθούμε ότι απόφαση πάρουμε, ότι παρόρμηση ή φαινομενικά λογική επιλογή χωρίς να υπάρχουν συνέπειες.
Είναι σοβαρό για τον άνθρωπο να περνάει την ζωή του χωρίς την αυτοσυνείδηση ότι αποτελεί δημιούργημα και έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές. Να ζει χωρίς να υπολογίζει ότι εάν τις παραβιάσει οι ίδιες αυτές οι πράξεις του θα έχουν άμεσες συνέπειες. Είναι επίσης πολύ σοβαρό το ίδιο το γεγονός ότι ως δημιούργημα δεν μπορεί να ζει βλάπτοντας άλλα δημιουργήματα γύρω του. Η παραβίαση των κανόνων έχει βλαπτικές συνέπειες παντού τριγύρω του. Εκτός από τον ίδιο δηλαδή, στην οικογένεια και την συγγένεια, στους ανθρώπους της γειτονιάς και της πόλης του, στη χώρα του. Και βέβαια πάνω από όλα επειδή κάθε αστοχία και παράβαση είναι αστοχία και παράβαση και εναντίον του Δημιουργού του.
Αποτέλεσμα μιας ζωής που περνά αδιάφορα από αυτό τον κόσμο, μιας ζωής που δεν θέλει να δει αυτό που ο Θεός δημιουργός του δείχνει είναι ότι γεμίζει με ένα σωρό συνέπειες που φέρνουν δυστυχία. Την ίδια στιγμή ένας τέτοιος άνθρωπος αποτυγχάνει να δει τα πραγματικά αίτια του κακού στον κόσμο, και πάνω από όλα να αντιμετωπίσει το σοβαρό ερώτημα του θανάτου. Το ερώτημα που σιγοκαίει αναπάντητο μέσα του γεμίζοντας τον φόβο και ενοχή. Το ερώτημα που λέει: Εάν φύγω από αυτό τον κόσμο σήμερα που θα βρεθώ. Τι υπάρχει μετά;
Στο ερώτημα λοιπόν, «Γιατί θα πρέπει να με ενδιαφέρει ο Θεός;» απλά και ουσιαστικά θα απαντούσαμε: Για τον λόγο που κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να αναρωτηθεί για τον Δημιουργό του. Για το γεγονός η φύση γύρω μας διατυμπανίζει αυτή την αλήθεια. Για το λόγο ότι ο Θεός μέσα στην σοφία και την αγάπη Του, θέλει να γνωριστεί με κάθε έναν που τον ψάχνει. Και τότε το άλλο ερώτημα, αυτό του θανάτου απαντάται μια για πάντα.
